بچه را لای  پنبه گذاشتند .

آن قدر ضعیف بود که تا بیست روز صداش در نمی آمد . شیر بمکد. برای ماندنش نذر امام حسین کردند.

بهش گفتند « غلامِ حسین.»

باید نذرشان را ادا می کردند.

غلام حسین دو ساله بود که رفتند کربلا.



سال آخر دبیرستان بود.

شب با مهمان غریبه ای رفت خانه شام بهش داد و حسابی پذیرایی کرد.

می گفت «ازشهرستان آمده. فامیلی تهران نداره. فردا صبح اداره ی ثبت کار داره. می ره »

دلش نمی آمد کسی گوشه ی خیابان بخوابد.




خرمشهر داشت سقوط می کرد.

جلسه ی فرمانده ها با بنی صدر بود .بچه های سپاه باید گزارش می دادند. دلم هری ریخت وقتی دیدم یک جوان کم سن و سال ، با موهای تک و توکی تو صورت و اورکت بلندی که آستین اش بلند تر از دستش بود  کاغذ های لوله شده را باز کرد و شروع کرد به صحبت.

یکی از فرماندهای ارتش می گفت «هرکی ندونه ،فکر می کنه از نیروهای دشمنه.» حتی بنی صدر هم گفت «آفرین ! » گزارشش جای حرف نداشت.

نفس راحتی کشیدم.

سوار بلدوزر بودیم. می رفتیم خط . عراقی ها همه جا را می کوبیدند.

صدای اذان را که شنید گفت « نگه دار نماز بخونیم.»

گفتیم «توپ و خمپاره می آد، خطر داره .»

گفت «کسی که جبهه می یاد ، نماز اول وقت را نباید ترک کنه.»

*************


نزدیک ظهر بود. از شناسایی بر می گشتیم. از دیشب تا حالا چشم روی هم نگذاشته بودیم.

آن قدر خسته بودیم که نمی توانستیم پا از پا برداریم ؛ کاسه زانوهامان خیلی درد می کرد. حسن طرف شنی جاده شروع کرد به نماز خواندن .

صبر کردم تا نمازش تمام شد.

گفتم « زمین این طرف چمنیه ، بیا این جا نماز بخوان .»

گفت « اون جا زمین کسیه، شاید راضی نباشه.»



اوج گرمای اهواز بود.

بلند شد، دریچه کولر اتاقش رابست.

گفت:

به یاد بسیجی هایی که زیر آفتاب گرم می جنگند



نمی شناختمش .

گفت: « نوبتی نگهبانی بدین . یکی بره بالای دکل ، یکی پایین ، پشت تیربار. یکی هم استراحت کنه.»

 بهش گفتم« نمیریم. اصلا تو چه کاره ای؟» می خواست بحث کند. محلش نگذاشتیم. رفتیم.

تا دیدمش ، یاد قضیه ی نگهبانی افتادم معرفی که می کردند بیش تر خجالت کشیدم. بعد ها هر وقت از آن روز می گفتم ، انگار نه انگار . حرف دیگری می زد.


*************


اگر بین بسیجی ها حرفی می شد می گفت :

« برای این حرف ها بهم دیگر تهمت نزنید. این تهمت ها فردا باعث تهمت های بزرگتری می شه. اگه از دست هم ناراحت شدید،دورکعت نماز بخوانید بگویید خدایا این بنده ی تو حواسش نبود من گذشتم  تو هم ازش بگذر . این طوری مهر و محبت زیاد می شه. اون وقت با این نیروها میشه عملیات کرد.»


بعد از عملیات ، یک سطل گرفته بود دستش و فشنگ های روی زمین را جمع می کرد.

می گفت:

«حیفه اینا روی زمین بمونه ، باید علیه صاحباش به کار بره.»

بیت الماله!!!



چند تا بسیجی کنار جاده منتظر ماشین بودند.

حسن گفت: «ماشینو نگه دار اینا رو سوار کنیم.»

بهشان گفت :« اگه الان فرمان دهتون رو می دیدید ، چی می گفتید؟» یکیشان گفت: « حالا که دستمون نمی رسه، اما اگه می رسید می گفتیم آخه خدا رو خوش می یاد توی این گرما پیاده بریم؟ تازه غذاهایی که برامون میارن اصلا خوب نیست و...»

حسن با خنده گفت:« می گم رسیدگی کنن. دیگه ؟» آن ها هم می گفتند و می خندیدند. به مقرشان که رسیدیم، پیاده شدند رفتند.


************


مقدمات عملیات فتح المبین را می چید.

از بس ضعیف شده بود زود از حال می رفت.

سُرُم که می زدند ،کمی جان می گرفت و پا می شد.

کمی بعد دوباره از حال می رفت، روز از نو ؛ روزی از نو.



تیر بار عراقی ها همه را کلافه کرده بود.

حسن آمده بود پشت خاکریز نقشه را پهن کرده بود و فکر می کرد.

کسی باور نمی کرد فرماده لشکر آمده باشد خط.




پیشنهادشان برای آزادی خرمشهر ، جنگ شهری و کوچه به کوچه بود .

حسن گفت:

« نه. اول شهر را محاصره می کنیم، بعد عراقی ها را تو خواب اسیر می کنیم.»

صف طولانی اسرا رد می شد؛ روی دست هاشان زیر پوش های سفید.



داشتم برای نماز ظهر وضو می گرفتم، دستی به شانه ام زد.

سلام و علیک کردیم. نگاهی به آسمان کرد و گفت

« علی ! حیفه تا موقعی که جنگه شهید نشیم. معلوم نیست بعد از جنگ وضع چی بشه. باید یه کاری بکنیم . »

گفتم «مثلا چی کار کنیم؟»

گفت « دوتا کار ؛ اول خلوص،دوم سعی و تلاش .»


دیر می آمد ، زود می رفت

وقتی هم که می آمد چشم هاش کاسه ی  خون بود .

نرگس برای باباش ناز می کرد. تا دیر وقت نخوابید . گذاشتش روی پاش و بابایی خوند تا می خواست بگذاردش زمین ، گریه می کرد.

هرچی اصرار کردم بچه را بده، نداد .

پدر و دختر سیر هم دیگر را دیدن.