دلت که می لرزید من با چشام دیدم
تو زل ِ تابستون چقد زمستونه
هوا گرفته نبود دلم گرفت اون شب
به مادرم گفتم هنوز بارونه
هنوز بارونه
قطار رد شد و رفت مسافرا موندن
مسافرا که برن قطار می مونه
تو برف بارونی قطار قلب منه
قلب شکسته ی من تو برف مدفونه
دونه به دونه غمی ریل به ریل شبم
غم توی خونه ی من هر شبو مهمونه
هر شبو مهمونه
بگو شب بخوابه من بیدارم
من شبو زنده نگه می دارم
یه شب که سردم بود به مادرم گفتم
هوا که سرد میشه یاد تو میفتم
طفلی دلش لرزید دلش دوباره شکست
تو زل ِ تابستون تو کوچه برف نشست
تو کوچه برف نشست
مسافرا شعرن تو برف و بارونی
قطار قلب منه چشم تو پنجره هاش
پنجره ها بسته ن مسافرا خسته ن
ببار تا دم صب به فکر هیچی نباش
دونه به دونه غمی غصه یه غصه شبم
کاشکی یه روز صب شه کاش فقط ای کاش
کاش فقط ای کاش
بگو شب بخوابه من بیدارم
من شبو زنده نگه می دارم
خداوند مهربان در سوره مبارکه زمر آیه 53 می فرماید:
« آنگاه که نا امیدی بر جانت پنجه افکند و رها نمی شوی به من امید وار باش »
قرآن می فرماید: "از رحمت الهی نا امید نشوید ، زیرا جز قوم کافران کسی از رحمت الهی نو مید نمی شود".(یوسف: ۸۷ )
حضرت امام علی (علیه السّلام) به مردی پنج اندرز داد، از آن جمله فرموده اند:
به هیچ کس امیدوار نباشد مگر بخدا، و نترسید مگر از گناهان خود.
زهرا احمدآبادی
