آسمان آبی

آن شب ، شب بیست و هفتم رجب بود .

محمد غرق در اندیشه بود که ناگهان صدایی گیرا

و گرم درغار پیچید :

 بخوان! بخوان به نام پروردگارت که بیافرید ،

آدمی را از لخته خونی آفرید

 ، بخوان که پروردگار تو ارجمندترین است ،

همو که با قلم آموخت ، و به آدمی آنچه را

که نمی دانست بیاموخت . . .

این عید به اهل دین مبارک ، بر جمله مسلمین مبارک . . .