لایق وصل تو که من نیستم
اِذن به یک لحظه نگاهم بده
بى گمان دیده گشودن بر آفتاب کارى ناشدنى است، چونان که پریدن در آسمان بلند.
شناخت خدایى مردان برخاسته از بوستان عترت، نه براى هر بال بشکستهاى شدنى، چه آنان که بر
آفتاب دیده گشودهاند جز سایه مژگان خویش ندیده و آنها که در آن آسمان پریدهاند جز شکسته
بال خویش را نیافتهاند.
با این همه شاید بتوان دیده بر پرتویى از آفتاب که بر زاویهاى تابیده است دوخت و در
آن نشانها از حقیقت نور یافت که نور، همه یک گوهر است.
با چنین اعترافى به یکى از جنبههاى پند آکنده حیات امام روى مى کنیم و دست
کوتاه خویش را به دریاى ناشناخته کرانه «خوى ستوده امام» فرو مى بریم تا مرواریدى چند
برگیریم و فراروى گذاریم.
پشت کوه‌های خراسون مرقد پاکتو دیدن واسه او صحن مطهر تو غروب کنار ایوون
واسه کفترای معصوم که تو آسمون می‌گردن واسه آدمای مغموم که میان، دخیل می‌بندن
سخن دوست
مؤمن ، مؤمن واقعى نیست ، مگر آن که سه خصلت در او باشد : سنتى از پروردگارش
و سنتى از پیامبرش
و سنتى از امامش . اما سنت پروردگارش ، پوشاندن راز خود است ، اما سنت پیغمبرش ،
مدارا و نرم رفتارى با مردم است ، اما سنت امامش صبر کردن
در زمان تنگدستى و پریشان حالى است
از نشانه‌هاى دین فهمى ، حلم و علم است ، و خاموشى درى از درهاى حکمت‌است .
خاموشى و سکوت ، دوستى آور و راهنماى هر کار خیرى است
به خداوند خوشبین باش ، زیرا هرکه به خدا خوشبین باشد ، خدا با گمان‌خوش او همراه است ،
و هرکه به رزق و روزى اندک خشنود باشد ، خداوند به کردار اندک او خشنود باشد ،
و هرکه به اندک از روزى حلال خشنود باشد ، بارش سبک و خانواده‌اش در نعمت باشد
و خداوند او را به درد دنیا و دوایش بینا سازد و او را از دنیا به سلامت به دار السلام بهشت رساند
از امام رضا درباره بهترین بندگان سؤال شد . فرمود : آنان هرگاه نیکى‌کنند خوشحال شوند ،
و هرگاه بدى کنند آمرزش خواهند ، و هرگاه عطا شوند شکر گزارند ،
و هرگاه بلا بینند صبر کنند ، و هرگاه خشم کنند . درگذرند
از حضرت امام رضا ( ع ) درباره خوشى دنیا سؤال شد . فرمود : وسعت منزل‌و زیادى دوستان
پنج چیز است که در هر کس نباشد امید چیزى از دنیا و آخرت به او نداشته باش :
کسى که در نهادش اعتماد نبینى ، و کسى که در سرشتش کرم نیابى ، و کسى که در
خلق و خوى‌اش استوارى نبینى ، و کسى که در نفسش نجابت نیابى ، و) کسى
که از خدایش ترسناک نباشد
ریان از امام رضا علیه السلام پرسید : نظرتان راجع به قرآن چیست ؟ امام‌فرمود :
قرآن سخن خداست ، فقط از قرآن هدایت بجویید و سراغ چیز دیگر نروید که گمراه مى‌شوید
. توبه کار به منزله کسى است که گناهى نکرده است
هرکس به مؤمنى گشایشى دهد ، خدا روز قیامت دلش را گشایش دهد . .
آمدم ای شاه ، پناهم بده
خط امانی ز گناهم بده
ای حَرمَت ملجأ در ماندگان
دور مران از در و ، راهم بده
ای گل بی خار گلستان عشق
قرب مکانی چو گیاهم بده
لایق وصل تو که من نیستم
اِذن به یک لحظه نگاهم بده
ای که حَریمت به مَثَل کهرباست
شوق وسبک خیزی کاهم بده
تاکه ز عشق تو گدازم چو شمع
گرمی جان سوز به آهم بده
لشگرشیطان به کمین من است
بی کسم ای، شاه پناهم بده
از صف مژگان نگهی کن به من
با نظری ، یار و سپاهم بده
در شب اول که به قبرم نهند
نور بدان شام سیاهم بده
ای که عطا بخش همه عالمی
جمله ی حاجات مرا هم بده
در چشم انگورهای من، نشان مظلومیتت پیداست. کوچه های توس،
آخرین گامهای مقدست را به مویه نشسته است.
تو، صدای غریب خراسانی در هیاهوی بی سرانجام فریادها و پچ پچ ها،
آن نخل تناوری که شاخه های ابدیات را خزانی نیست.
خیابانهای نور، به گلدسته های به خورشید رسیدهات ختم می شوند.
تو آرامش دلهای زخمی و بیقراری هستی که طنین ناله هایشان، در جان
ضریحت می پیچد. از آن سوی آبیها نگاه مان کن؛ که سخت آرزومند توایم و نیازمند.
منتظر المهدی
